Beg Plastik

“Aunty, jumlah semua sembilan puluh sembilan ringgit, lima puluh sen.”

“Haiya! Baru beli sikit barang sudah mahal ini macamkah?”

“Apa boleh buat, aunty? Zaman sekarang semua barang sudah naik harga. Tak boleh buat apa-apa. Ini baki lima puluh sen.”

“Saya kasi satu ratus ringgit, ah mui awak pulang lima puluh sen. Hmm … ah mui tunggu apa lagi? Tak ada masuk barang dalam beg plastik?”

Aunty tak tahukah, sekarang kedai kita sudah tak bagi beg plastik.”

“Bukan hari Sabtu dan Ahad saja, meh?”

“Sekarang hari-hari pun sudah tak bagi beg plastik, aunty.”

“Saya bagi dua puluh sen satu beg.”

Aunty, kedai ini sudah masuk ke bulan enam tak bagi lagi beg plastik.”

“Jual pun tak adakah?”

“Ada tapi itu beg recycle, yang besar punya. Dua ringgit.”

Haiya! Lagi mahu kasi dua ringgitkah? Banyak mahal loo!”

“Tak ada mahal, aunty. Baru dua ringgit sahaja.”

“Awak cakap tak ada mahal. Dua ringgit pun wang juga mah.”

Aunty, cepat, aunty. Belakang ramai pelanggan sedang tunggu, mahu bayar.”

“Saya tak tahu. Itu bukan hal saya.  Saya mahu beg plastik.”

“Mana ada, aunty?”

“Itu laci kasi buka, mesti ada punya. Jangan tipu saya!”

“Mana ada? Tak ada, aunty. Ada beg kitar semula sahaja. Aunty belilah, baru dua ringgit sahaja.”

“Mana ada undang-undang macam ini? Lu orang tipu pelanggan.

“Mana ada tipu, aunty? Ini arahan dari pihak atasan. Kami ikut sahaja, aunty.”

“Mana lu punya manager? Panggil dia mari!”

Aunty, pelanggan di belakang semua sudah bising, aunty tak dengarkah?”

“Itu saya tak tahu. Dia orang bising, dia orang punya hal. Saya punya hal sekarang, saya mahu beg. Itu beg kasi saya free, masuk semua barang dalam beg!”

“Mana boleh, aunty. Beg ini dua ringgit sahaja.”

Lu berapa kali cakap pun saya tak mahu kasi wang!”

“Adui! … Apa saya boleh buat ni? Kenapalah saya dapat pelanggan macam ini, hari ini.”

“Apa lu cakap?”

“Tak ada apa, aunty.”

“Cepat panggil awak punya manager, mari kasi kautim!”

“Pengurus sudah keluar, aunty.”

Manager tak ada, panggil awak punya supervisor mari kautim!”

“Penyelia saya baru pergi solat.”

“Haa … apa?”

“Dia sembahyang.”

“Saya tak tahu. Saya mahu beg! Sayaaaa maahuuuuu beg!!!”

“Okey, aunty.”

“Macam mana okey?”

“Saya bayar untuk aunty.”

Lu tak payah bayar. Lu ingat saya tak ada wang?”

“Adui, aunty ini. Pening aku dibuatnya.”

“…”

“…”

“Nah, aunty! Saya masuk semua barang dalam beg. Aunty tak payah bayar duit beg.”

Lu pun jangan bayar. Biar tauke lu bayar.”

“A … ah. Okey. Adoi.”

“Haa … apa?

“Tak ada apa, aunty.”

[M. Mahendran dilahirkan di Bentong, Pahang. Beliau berkecimpung dalam bidang penulisan cerpen Bahasa Malaysia dan Tamil sejak tahun 1987. Cerpen Mahendran termuat dalam antologi seperti Menara (1988), Menara 4 (1991), Tanpa Mengira Warna (1993), Vanakam (2002), Segugus Aksara Sealur Kasih (2003), Busana Bahasa (2019), Landasan Hidup (2020), Peluru Aksara (2020), dan Lakaran Diri (2022). Kumpulan cerpen Mimpi dan Impian (2013) merupakan terjemahan dalam Bahasa Malaysia yang dilakukan oleh beliau untuk penulis veteran Tamil, mendiang M. Ramaiah. Karupaya (2018) adalah kumpulan cerpen sulung Mahendran dalam Bahasa Malaysia manakala Thalaivar (2021) kumpulan cerpen Tamil. Mahendran salah seorang pengasas Kumpulan Sasterawan Kavyan (Kavyan) pada tahun 1999 dan beliau dipilih memegang jawatan pengerusi pada tahun 2023. Sila klik di sini untuk lebih banyak karya Mahendran.]