03.06.2024
Pagi ini pun saya bangun awal seperti biasa. Begitu
juga dengan Raymond. Kami turun ke bawah melihat kawasan perkarangan hotel Parisutham.
Kami lepak sebentar di kawasan kolam renang. Tidak kedengaran apa-apa bunyi di
sini. Tenang sahaja.
Setelah bersarapan di hotel, Raymond menghubungi
jurupandu kami, Raaji. Setelah Raaji tiba, bagasi dimasukkan ke dalam bonet.
Ini adalah hotel terakhir untuk kami di Tamil Nadu dalam perjalanan ini.
Kami menuju ke Tanjavur Maratha Palace. Sebuah
istana lama, juga berwarna perang keemasan. Dikatakan keluarga Bhonsle
memerintah Tanjavur sejak tahun 1674 hingga 1855.
Dikenakan bayaran untuk masuk ke dalam.
Seperti kuil-kuil lama di sekitar Tamil Nadu,
istana ini juga dibina menggunakan batu granit. Selain daripada keunikan bangunan,
terdapat muzium dan perpustakaan di dalam. Perpustakaannya kecil sahaja.
Di luar muzium itu sahaja kelihatan beberapa patung
dewa-dewi Hindu. Di dalam muzium boleh dilihat pelbagai patung dewa-dewi dengan
bentuk dan warna yang berbeza. Kebanyakan patung ini diperolehi di sekitar
Tamil Nadu beratus-ratus tahun dahulu.
Selain daripada itu, terdapat koleksi olai
chuvadi, iaitu tulisan yang sungguh seni/kecil yang ditulis di atas daun
kurma (palm leaf). Tulisan yang dihasilkan dalam tulisan lama Tamil ini agak
sukar untuk dibaca. Tulisan Tamil telah mengalami perubahan mengikut peredaran
zaman. Tulisan-tulisan seperti ini boleh di dapati di kebanyakan kuil-kuil lama
yang kami lawati. Setiap kali saya cuba sedaya-upaya saya untuk membaca
tulisan-tulisan tersebut. Memang tidak boleh.
Gambar-gambar serta lukisan-lukisan lama berkenaan
istana ini terpampang di beberapa sudut di muzium ini. Peralatan-peralatan lama
juga dipamerkan di sini.
Menikmati setiap penjuru istana dan mentafsir
kejadian-kejadian lampau mengikut imaginasi, memang menyeronokkan. Itulah saya
dan Raymond bualkan di dewan muzium ini.
Destinasi seterusnya adalah ke Tiruchirappalli.
Sambil mendengar lagu-lagu Ilayaraaja dan A.R. Rahman yang dihidangkan dalam
kereta, kami tiba di bandar Tiruchirappalli lebih kurang jam 11 pagi. Kami di
bandar ini semula. Tempat pertama saya menjejakkan kaki di India, tiga hari
yang lepas.
Perkara pertama kami lakukan adalah memburu
buku-buku yang dipesan oleh adik beradik dan saudara-mara. Kebanyakan kedai-kedai buku di sini menjual
buku-buku ilmiah yang digunakan di sekolah dan di institusi pengajian tinggi
sahaja. Keadaan kedai pun tidak menarik. Sempit dan tidak ada ruang untuk
berjalan.
Sebuah buku berkaitan dengan perubatan tradisional
yang dicari oleh Raymond, langsung tidak ditemui. Begitu juga sebuah buku
berkenaan filem yang saya mahukan. Raymond membeli beberapa buah buku berkenaan
perubatan tradisional, sebuah buku cerita kanak-kanak dan sebuah buku teka
silang kata dalam bahasa Tamil. Perlu ke Chennai untuk mendapatkan buku-buku
yang tidak ada di sini. Lebih baik beli dalam talian sahaja, senang.
Waktu makan pun sudah tiba. Raaji membawa kami ke
sebuah restoran yang terkemuka untuk masakan briyani. Raymond dan Raaji memesan
nasi briyani ayam. Saya memesan makanan
nabati sahaja, namun saya merasa sedikit briyani dari pinggan Raymond. Memang
sedap sungguh. Silap saya, tidak pesan tadi.
Sementara makan, Raaji telah menempah tiket filem
untuk kami bertiga. Tidak dapat tiket untuk filem Garudan. Dapat untuk
filem PT Sir sahaja. Itu sahaja filem, masa tayangannya sesuai untuk
kami.
Sementara menunggu masa tayangan jam 2 petang,
Raaji merelakan kami untuk bersiar-siar di kawasan Theppakulam.
Masuk sahaja dalam lorong ini, ia menyerupai
Petaling Street ataupun Bazaar Ramadhan. Ramai orang jalan berpusu-pusu,
kenderaan pun masuk ke dalam jalan yang sama.
Kami berhenti dan ambil udara dingin dalam gedung
pakaian Saratha’s. Di sini pun staf-stafnya melayan kami dengan sungguh
baik. Memang sukar dicari seperti mereka di Malaysia. Mereka sungguh
berdedikasi.
Sepanjang lorong ini, ramai juga yang meminta
sedekah. Mereka boleh cam orang Malaysia. Mungkin mereka menganggap orang
Malaysia semua kaya belaka.
Kami menunggu Raaji di hujung persimpangan jalan.
Setelah dihubungi, Raaji pun tiba.Kami menuju ke pawagam LA Cinema. Sebuah
kompleks khas untuk pawagam. Ada 10 hall dalam kompleks ini.
Sebelum masuk, badan kami dan beg kami diperiksa.
Keadaan dalam tidak banyak beza dengan pawagam di Malaysia. Cuma harga tiket
barisan hadapan agak murah dibanding dengan yang belakang. Diberi 10 minit
rehat dalam pertengahan filem. Filem PT Sir, kisah biasa-biasa sahaja.
Setelah tamat filem, kami minum teh di sebuah tea
stall berhampiran dengan LA Cinema.
Minum the dan makan bajji pisang sambil berdiri memang suatu pengalaman
baru.
Pesawat Air Asia kami ke Kuala Lumpur adalah pada
jam 12.15 tengah malam ini. Masih ada masa.
Sekarang baru jam 6 petang. (bersambung)
(Karya ini disiarkan tanpa suntingan sebagaimana
diterangkan di sini]
[M. Mahendran dilahirkan di Bentong,
Pahang. Beliau berkecimpung dalam bidang penulisan cerpen Bahasa Malaysia dan
Tamil sejak tahun 1987. Karupaya (2018) ialah kumpulan cerpen sulung
beliau manakala Thalaivar (2021) kumpulan cerpen
bahasa Tamil. Mahendran salah seorang pengasas Kumpulan Sasterawan Kavyan (Kavyan)
pada tahun 1999 dan beliau dipilih memegang jawatan pengerusi pada tahun 2023.
Karya-karya Mahendran boleh dibaca di portal Sastera Kavyan dan Eksentrika.]